வெற்றி தரும்

வெற்றி தரும்

 

ஊற்றெடுக்கும்

நினைவுகளை
ஓரங்கட்டி
வைத்தால்

நேற்று முளைத்த
வேதனையும்
நெஞ்சுக்குள்ளே
இருந்துவிடும்

காற்றினிலே
கவிதையாக்கி
கைப்படவே
எழுதிவிட்டால்

வெற்றிடத்தை
நிரப்பிவிடவே
வேறு எண்ணம்
தோன்றிவிடும்

சுற்றிவரும் உலகம்
அதைப் பற்றியதே
வாழ்க்கையும்

முற்றிவிடும் ஞானம்
முளித்திருந்தால்
போதும்

வெற்றி தரும்
விதையாய்
வசந்தம்
வீட்டினுள்ளே
நுழையும்!!

நேசக்குழந்தைகளாவோம்

நேசக்குழந்தைகளாவோம்

பொல்லுபிடித்துக்கொண்டும்
புதுக்கவிதை பாடுவோம்
பூங்காற்றில் ஏறிச்சென்று
புதுவார்த்தை தேடுவோம்

அந்திசாயும் நேரத்தில்
அழகு நிலவையும்
ரசிப்போம்

முந்தி முந்தி ஓடிடும்
முதல் அலையை
பிடிப்போம்

கடலை பிடிக்கும்
குழந்தைகள் போல்
மாறுவோம்

விடலைப்பருவம் போனாலும்
விண்ணில் மீன்கள்
பறிப்போம்

காலம் சென்றாலும்
கைகள் கோர்த்து
நடப்போம்

காதல் தேவையில்லை
காம வேலையுமில்லை
கவிதை சேகரிப்போம்

உலகை தாண்டி
பறக்கும் மனசின்
வேகம் அதிகரிப்போம்..

நிலவு வானில்
நீயும் நானும்
நேசக்குழந்தைகளாவோம்.

சாகும்வரை சுமப்பேன்

சாகும்வரை சுமப்பேன்

பச்ச வயலெங்கும்
பார்வைகள் மேய்கிறது
உச்சி வெயில் வந்து
உன்னினைவை தைக்கிறது

அச்சடித்த கடதாசி
அழிந்திடலாம் மாமா
மச்சம் போல் மனசில்
மாட்டிப்புட்டேன் ஆமா

வெத்தல போட்டதுபோல்
வெந்தது என் நெஞ்சும்
சத்தியமா ஒன்ன நான்
சாகும்வரை சுமப்பேன்.

காற்றும் கடந்தது…

மின்னலொன்று
மண்ணில் தோன்ற
மெல்ல மெல்ல
நானெழுந்தேன்..

சின்னச்சின்ன
சிறகுமுளைக்க
வண்ணக்கவிகளை
தொடுத்தேன்..

பூவில் வீசும்
காற்றாய்மாறி
பூந்தென்றலாய்
நடந்தேன்..

புதிய பார்வை
என்னைத்தீண்ட
உன்னை
எதிர்நோக்கியே
வந்தேன்..

சந்தித்தவேளையில்
சந்தோசம் பிறந்தது
சிந்தித்த நேரத்தில்
சிறிய தூரம்
கடந்தது…

முதுகுகாட்டி
முகம் மறைத்து
போகின்றேன்..
மனதில் உந்தன்
நினைவுகளை
மீட்டுகின்றேன்..

கடந்து சென்ற
காலங்கள்
தொடர்ந்து
வருவதில்லை…
படர்ந்துவிட்ட
நேசமோ
இறந்துவிடுவதும்
இல்லை..

காற்றும் கடந்தது
கனவும் கலைந்தது
நேற்றும் மறைந்தது
நெஞ்சம் சுமந்தது..